Rozdział 13 - "Czego ode mnie oczekujesz?"

-Tak w ogóle kupiłem ci kilka ciuchów – powiedział Cris przynosząc mi do pokoju z tuzin torebek.

-Aż się boję. – odparłam żartobliwie.

-Wątpisz w mój gust? – zapytał podejrzliwie.

-Nie, skąd.. – uśmiechnęłam się do niego uroczo i zabrałam się za rozpakowanie. Tak jak myślałam w większości były to kuse sukienki z głębokim dekoltem, koronkowa bielizna, jakieś zestawy erotyczne ?! Okay…

-I ja mam w tym chodzić po domu? – Popatrzyłam na niego z politowaniem.

-Tak dla mnie, jakbyś mogła. – wyszczerzył się wręczając mi szpilki i czarną mini. -Zakładaj. TERAZ – zażądał.

-Oj, no dobra. – wywróciłam oczami i pokazałam mu język.

-Ty lepiej uważaj, bo będziesz paradować w samej bieliźnie – zaśmiał się. Oj tak, tak, po moim trupie.

-Przy Dolores? Pojebało cię Dziecinko? – popukałam się palcem w czoło.

-Eee tam, ona chodzi spać po wieczorynce. A, i dzisiaj wieczorem jednak jedzie do siostry bo stwierdziła, że nie będzie nam przeszkadzać. – poinformował mnie z zadowoleniem. Jak on kocha to swoją mamusię. Normalnie jestem w  szoku.

-To miło. Będziesz miał większe pole manewru. – powiedziałam dobitnie i weszłam do łazienki.

-Żebyś wiedziała, Skarbie. – odpowiedział tajemniczym głosem. Już się boję co on tam planuje.

Popatrzyłam krytycznym wzrokiem na ciuchy… coś czuję, ze jak Dolores mnie tak zobaczy to będzie miała o co się martwic. No ale co tam. Wzięłam szybki prysznic i zabrałam się za ubieranie. Jak na złość okazało się, ze sukienka ma zamek na plecach i mimo wszelkich starań nie mogłam jej zapiąć. Cholera.

-Może pomóc? – usłyszałam za sobą. Odwróciłam się momentalnie i zobaczyłam nie kogo innego jak mr. Aveiro. –Nie wiesz, że się puka i nie wchodzi bez pozwolenia?

-A ty nie wiesz, że się zamyka drzwi ? – odpowiedział pytaniem na pytanie. Zabiję, normalnie zabiję.

-Od dawna tu jesteś? – westchnęłam wywracając oczami.

-Przed chwilą wszedłem – wyszczerzył się podchodząc do mnie.

-Taa, już to widzę. – zaśmiałam się. –Zrób coś z tym cholerstwem – jęknęłam odwracając się do niego tyłem.

-Zobaczę co da się zrobić- odparł z nutą złośliwości w głosie, po czym podszedł do mnie i pociągnął za suwak.- gotowe – stwierdził i położył mi dłonie na ramionach –Może jakaś taka mała rekompensata za wysiłek się należy?- mruknął muskając ustami płatek ucha. Nieświadomie wstrzymałam oddech starając się zachować zimną krew.

-Taki dekoracyjny siniaczek pod oczkiem? – Odwróciłam się do niego i odgarnęłam włosy na plecy i spoglądając na niego zadziornie.

-Miałem na myśli trochę mniej brutalne rozwiązania. – odparł poważnie. Uniosłam delikatnie brew dając mu do zrozumienia, że ma mówić trochę jaśniej. Najwyraźniej załapał. – No na przykład mały, namiętny całus w usta? – zasugerował kładąc dłonie na moich pośladkach. Uśmiechnęłam się tylko tajemniczo i przesunęłam jego ręce tak, ze teraz obejmował mnie w talii. Wywrócił oczami, ale mimo to uśmiechnął się uwodzicielską. Odwzajemniłam grymas i uniosłam się na palcach starając się dosięgnąć jego twarzy.

-W twoich snach, Aveiro. – szepnęłam mu do ucha w chwili gdy myślał, ze faktycznie chcę go pocałować. Popatrzył na mnie zdezorientowany.

-Nie masz serca- jęknął wywołując u mnie śmiech. Tak wiem – bezlitosna ja. To chyba mam po tatusiu… nie no żartuję przecież. Tak w ogóle albo mi się wydawało, albo słyszałam Ramosa…. Nie no nie możliwa mam omamy. On by się nigdzie nie czaił i przylazł tu po prostu. Pewnie to moja chora wyobraźnia.

-Kto nie ma ten nie ma. – powiedziałam z rozbawieniem pokazując mu język. – A teraz chodź na dół, jestem niesamowicie głodna. Zjadłabym krokieta z grzybami- westchnęłam patrząc znacząco na Ronaldo mając nadzieję, że załapał aluzje.

-Dobra, pomyślę co się da zrobić. – odparł zrezygnowany. Wiedziałam, ze mam  nieodparty urok osobisty.

-Jak miło- wypaliłam radośni. – Za to może dostaniesz całusa – dodałam tajemniczo się uśmiechając.

-Twoja łaskawość jest porażająca- parsknął śmiechem przyciągając mnie do siebie ponownie

-Łapy przy sobie, bo zaraz znowu wtargnie tu twoja mamuśka i będzie miała poważne powody do zmartwienia.

-Oj tam, na pewno będzie zadowolona – mruknął.

-Właśnie to mnie przeraża. Idziemy! – załapałam go za rękę i wyciągnęłam z  pokoju. Zeszliśmy do kuchni popychając się wzajemnie i pękając ze śmiechu. Dolores wtargnęła do pomieszczenia trzymając w ręku wałek do ciasta (?!)

-Skarbie, jacyś dwaj mężczyźni chyba chcieli cię okraść, ale spokojnie już ich unieszkodliwiłam – oznajmiła siadając przy stole. Popatrzyłam znacząco na Crisa.

-Jak to mama  ich unieszkodliwiła? – Zapytał podejrzliwie Portugalczyk unosząc znacząco brew.

-No tak się porządnie zamachnęłam i się udało – odparła z zadowoleniem wymachując wałkiem jak kijem bejsbolowym.

- Ronaldo, zabiję cię! – dobiegł nas przytłumiony głos z pomieszczenia obok. Szybko wbiegliśmy do salonu i naszym oczom ukazała się dwójka Królewskich trzymających się za głowę. O dziwo siedzieli za kanapa… co oni tam  w ogóle robili? Tego nikt nie wie, bo takich dziwnych i głupich pomysłów jak Hiszpanie to nikt nie ma.

-Co ty trzymasz w domu?! Chyba konkurencji z naszej strony w jutrzejszym meczu nie musisz się obawiać, żeby pragnąć naszej śmierci – jęknął Sergio wdrapując się na sofę. Pomogłam mu, a następnie Ikerowi usiąść i spojrzałam z wyrzutem na mr. Aveiro.

-Mama przyjechała. – westchnął Cristiano patrząc, czy Dolores przypadkiem się tu nie kieruję.

-Oj, wyrazy współczucia. Ale ona nas przecież zna. –prychnął Casillas masując czoło

-No ale kto wam kazał idioci bawić się z nią w chowanego? – Spytałam z politowaniem.

-Ale tak pod wpływem emocji wyszło. – wypalił Ramos z powagą.

-Rozumiem. Zobaczyliście Dolores i tak was posrało, że postanowiliście wleźć za kanapę… dobrze dedukuję? – parsknęłam śmiechem. No nie mogę, na serio skąd im to przyszło do głowy?

-Tak mniej więcej. Spanikowaliśmy! – prychnął obrońca Królewskich.

-Przez twój pusty łeb teraz będę miał guza. Kretyn. – warknął Iker wywracając oczami.

-A kto mi tu z zamachem wyjeżdżał? – oburzył się Sergio piorunując wzrokiem bramkarza.

-Nie przypominam sobie niczego takiego – fuknął el Santo. Pewnie bym dalej tego słuchała, ale zdecydowałam się przynieść cos tym nie ogarom bo na serio będą mieli urocze dodatki na jutrzejszym meczu. Na szczęście Ronaldo był w posiadaniu pokaźnego zapasu okładów chłodzących. Dzięki ci Panie! W międzyczasie Dolores zgarnęła walizy i skierowała się w stronę wyjścia.

-A mamę gdzie niesie? – Zapytał Cris na jej widok.

-Ucieka z miejsca zbrodni – parsknął śmiechem Sergio za co dostał w łeb od Portugalczyka.

-Przepraszam kochani, ale córka czeka. – wykręciła się machając do nas na pożegnanie.

-Szybka wizyta…- stwierdził Casillas kiedy Dolores opuściła dom.

-Pewnie się bała co jej zrobicie po tej akcji z wałkiem. – zachichotałam i wpakowałam się między Hiszpanów na sofę, żeby mieć do nich lepszy dostęp.

-Pokaż się, dzieciaku – powiedziałam do Ikera. Spojrzał na mnie wymownie. Przyłożyłam mu do skroni zimny okład .  Przyglądał mi się uważnie, ale nic nie mówił. Poleciłam Crisowi, żeby to samo zrobił z Sergio. Obrzucił mnie dziwnym spojrzeniem i zafochany o mało nie przywalił biednemu Ramosowi układem w głowę. Nie wiem na serio co go ugryzło... no ale rozszyfrowanie humorków Cristiano Ronaldo graniczy z cudem, więc nie mam się czym przejmować. Przeniosłam wzrok na Ikera i uśmiechnęłam się do niego wesoło.

-Następnym razem obierzcie inną taktykę w starciu z Dolores - powiedziałam.

-Skąd mogliśmy wiedzieć, że to ona. Kto wie co Ronaldo trzyma w tym labiryncie sypialni - odparł.

-Też nie wiem. Chyba musze zrobić małe śledztwo... - stwierdziłam spoglądając kątem oko na naburmuszonego Portugalczyka.

-Co on taki wkurzony chodzi? - spytał Hiszpan podążając za moim wzrokiem,

-Spytaj się go. Może tęskni do mamusi - zaśmiałam się.

-Wybieraliście się na jakąś imprezę? -Iker spojrzał na mnie pytająco.

-Nie, skąd ten pomysł? - zdziwiłam się. A no tak, zapomniałam, że mam na sobie małą czarną. Już ogarniam.

-Tak tylko się pytam - uśmiechnął się tajemniczo kładąc dłoń na mojej talii. - Wyglądasz uroczo. - podsumował z błyskiem w oku. Zarumieniłam się nieznacznie.

-Dzięki, ale to nie był mój pomysł. - wytłumaczyłam. - Tak to jest wysłać Ronaldo na zakupy- westchnęłam.

-Dobra. Wy już chyba musicie się zbierać. Mamy dużo rzeczy do roboty. - Odezwał się Ronaldo. Sergio chciał chyba coś powiedzieć, ale kiedy napotkał piorunujący wzrok Portugalczyka mienił zdanie.

-Dobra, dobra. Wpadniemy jutro- wywrócił oczami obrońca.

Poszłam do kuchni i nalałam sobie soku. Przyglądałam się uważnie zawartości szklanki delikatnie marszcząc czoło. Dziwny dzień... naprawdę bardzo dziwny. Mr. Aveiro usiadł po drugiej stronie stołu i utkwił we mnie swoje czekoladowe oczy. Spojrzałam na niego pytająco.

-Co cię ugryzło? - zapytałam spokojnie.

-Mnie? Nic.- odparł oschle.

-Przecież widzę. Zachowujesz się dziwnie- stwierdziłam cicho. Nie podobał mi się ton jego głosu.

-Sprawia ci aż taką przyjemność bawienie się ze mną w kotka i myszkę? -wypalił ze złością wstając z krzesła,

-Nic takiego nie robię. - oburzyłam się również podnosząc się z miejsca. W ogóle skąd on wyciągnął taki wniosek?

-Nic?- podszedł do  mnie, a ja cofnęłam się mimowolnie wywołując podirytowany uśmiech na jego twarzy. - Boisz się mnie, co?- zapytał przysuwając się do mnie. W miarę ja był coraz bliżej ja robiłam krok w tył, aż oparłam się plecami o ścianę. Stąd nie ma ucieczki. - Tak myślałem- prychnął.

-Czego ode mnie oczekujesz? - powiedziałam hardo zadzierając głowę. Napotkałam jego ciemne oczy patrzące na mnie władczo z góry. Niemalże widziałam w nich małe iskierki złości. Miał racje. Bałam się. Przerażał mnie, ale jednocześnie powodował, że moje serce zaczynało bić mocniej i tego właśnie nie mogłam pojąć,

-Teraz zrobimy to, co ja chcę. - mruknął kładąc dłonie na moich biodrach. Wiedziałam co chce zrobić, ale wiedziałam też, że nie zdołam mu w tym przeszkodzić, niezależnie od tego jak bardzo bym tego chciała.  Przesunął palce wyżej i rozpiął zamek sukienki nie spuszczając ze mnie wzroku. Miałam wrażenie, ze sprawia mu to ogromną satysfakcję. Stałam nieruchomo wpatrując się w niego rozszerzonym źrenicami .

-Uroczo- szepnął z satysfakcją pozbawiając mnie okrycia wierzchniego. Pochylił się i złożył krótki pocałunek na moich ustach zostawiając gorący ślad, Przesuwał dłonie po moim ciele pobudzając wszystkie zmysły. Bawił się chcąc pokazać swoją władzę nade mną. Wiedział, jak na mnie działa i to perfidnie wykorzystywał. Oboje oddychaliśmy szybko wpatrując się w siebie jak zahipnotyzowani. Nieświadomie rozchyliłam wargi chcą poczuć ponownie jego smak. Uśmiechnął się z satysfakcją. Z łatwością uporał się z zapięciem stanika i ściągnął go zdecydowanym ruchem dłoni. Objął mnie, złapał za nadgarstki, a później gwałtownie przycisnął do ściany.

-Ładnie pachniesz- mruknął mi do ucha. Składał na moim karku gorące pocałunki rozpalając mnie do granic możliwość. Jęknęłam cicho odchylając głowę do tyłu. Przyciągnął mnie do siebie i posadził na blacie stołu wpijając się w moje wargi, wsuwając swój język głęboko i odnajdując mój. Jego palce zsunęły się po ramionach w kierunku piersi, a ja czułam jak jego ciało drży i słyszałam głośne bicie serca. Objęłam go udami i przycisnęłam do siebie. Wsunęłam dłonie między nasze ciała i niezdarnie rozpinałam guziki jego koszuli. Pomógł mi ją zdjąć, a ja błądziłam palcami, po jego idealnie wyrzeźbionym torsie. Nie byłam w stanie utrzymać ich w jednym miejscu. Tracąc kontrolę nad sobą pozwoliłam im przesuwać się po jego plecach, brzuchu, szyi, włosach. Wiłam się pod nim, niespokojnie, pragnąc go do granic wytrzymałości…

~*~

Dobra.... ten rozdział nie należał do najlepszych w mim wykonaniu. Ne jestem z niego ani trochę dumna bo wyszedł tak jakoś dziwnie... Dedykuję go Dominice , Dorocie, Ynes i Sonei, za ich wytrwałość  i mobilizacje do tworzenia nowych notek  :*